bu yüzden ne derslerden atılmış, daha çok da attırmıştım;

hatta Halil Kayalıbay'la gittiğimiz dağcılık toplantısında

konuşmalar gereksiz bir gerginliğe dönüştüğünde,

gülmemek için dudaklarımızı ısırmaktan ağlamak üzereydik

ve uyarılmıştık:

 - beyler; o kadar komik bir şey varsa bize de söyleyin, hep beraber gülelim...

o andan itibaren frenlerimiz boşalmıştı;

katıla katıla,

ağlaya ağlaya gülüyorduk...