Kahvem buz gibi olmuş; Dikiz Aynasında sunumu için bir kolaj hazırlıyorum.

On yüz milyon bininci kere Come Together çalarken, görüntüleri küçültüp küçültüp yerleştiriyor,

yerleştirirken ara sıra ben de içine düşüyor - yaya geçidinden geçip, sağ kenardan çıkıyorum.

Ve telefon çalıyor; karşımda bana http://www.ergir.com/yalniz_agac_4.htm'u yazdırtan, uzun zamandır görüşmediğim, bu sunumdan da haberi olmayan Emre Engür:

- Deminden beri Beatles dinliyorum; seni bir arayayım dedim...

Az sonra sunum bitiyor ve dostlara gönderiyorum; İpek Djafer'den bir mesaj geliyor:

hep mi bileceksin kafamdan geçeni.... hayır bir kere iki kere olsa tesadüf diyeceğim de sittin senedir böyle bu.....

Bir mesaj da Ayşegül Yeşilnil'den:

eeeeeeee bu gece de durup durup "let it be" dinledim desem sana inanir miydin acaba bana ??

 bu kendi yorumladigim bir let it be ama ? tek kontrbasla..

 bu plak bende var biliyor musun, yarin onu calacagim butun gun ..

** ** **

Bu ülkede birbirlerinden haberi olmadan, geceleri hala Beatles şarkıları dinleniyor evlerde;

her sabah felaket senaryolarıyla umutsuzluğa sürüklenmeye çalışılsa da, geceleri yine kendi bildiğini yapıyor yürekler.

Kaygım, 39 sene sonra, kolajını yapmak için bir 2008 şarkısı,

ya da paylaşacak birisini bulabilecek mi - şu anda on iki yaşında olan,

ve on iki senedir aksine zorlandığı halde paylaşmaya aşık olmuş bir çocuk?

2047'de zebra desenli bir yaya geçidinde,

yeniden (ya da eskiden) birlikte olabilmek dileğiyle...

"düş" hekimi yalçın ergir   http://www.ergir.com

PANO'YA DÖNÜŞ