Ön kapağında: "Her küçük iz, büyük bir öyküdür aslında..." yazan

Geceyarısı Öyküleri'nin arka kapağından:

Yine bir yara, yeni bir yara almış gibisin. Adettendir ya hani, onu anlatıyorsun bana ve adettendir ya hani, "hımmm" sessizliğinde dinliyorum seni. Bir de ahkam kesiyorum utanmazca, "boşver"lerden girip, "isabet olmuş"lardan çıkıyorum. Bitmiş, bitmemiş, varmış, yokmuş takılmıyorum hiç. Oradasın, yanımdasın ve tüm hesaplarını soyunmuşsun... En savunmasız halinlesin ve tüm benliğinle benimlesin...

Hiç bitmesin istediğimiz, uzattıkça uzattığımız kaçamak sınırını üçe beşe katlayan, "akşam ezanından sonra hala dışarıda kalabilmiş haylaz çocuklar" gibiyiz, dudak kenarı gülücüklerle oradan ayrılıyoruz.

Başka mı başka, uzun mu uzun, özel mi özel veda cümleleri kurmak isterken kısa kesiyor, kim bilir nice zamandır başka adres bilmeyen dudaklarımız bir buse koymak isterken veda ediyoruz. zararsız maskelerimizi giyiniyoruz usulca. Sen "kendine çok iyi bak"ıyorsun, ben "hoşçakal"ıyorum...