Atımı denize sürmek istediğim bir gece, yorgun bir bilgisayardan,

yetim bir aşkın yorgun "Name" şarkısını:

"yara izleri asla kaybetmediğin hatıralardır"

"geçmiş asla uzak değildir"

sözlerini dinliyorum.

Bir başka şarkının: "ilk kesi, en derinidir" dediğini;

ama doğrusunun: "en derin kesi, sevdiğindendir" olduğunu düşünüyorum.

Hiç sevmeden, hiç sevilmeden, hiç iz bırakmadan, hiç iz bırakılmadan,

üzmeden, üzülmeden, mutlak huzur içinde, pürüzsüz bir şekilde mi -

yoksa hep dibindeki geçmişle, sürülmüş tarla gibi izlerinle,

"mutlu aşk yoktur" sözleriyle, güldüğü kadar ağlamış gözlerinle,

vardığın yükseklik kadar derine düşüşle mi?

diye soruyorum -

ama doğru yanıtı seçemiyorum;

çünkü eğri yanıtı altı yaşından beri yaşıyorum...

düş hekimi yalçın ergir   http://www.ergir.com

Nostradalji'ye  "izler"  yazının girişi eklenirken

  on yedi buçuk haziran iki bin dokuz buçuk

PANO'YA DÖNÜŞ