Dün gece http://www.ergir.com/2010/yolcu.htm 'nun yollarını uğurlamış, sanırım mezuniyet yılımın bir mayıs akşamı kıvamında yatmıştım.

Bu sabah gözlerimi açtığımda sevgili Yasmina'nın, Robert Frost'un Yol'a ve Yolculuklar'a dair satırları bekliyordu beni.

Bugün yoğun bir iş günü, klakson sesleri arasında milim milim olmasa da metre metre ilerleyeceğim. Kimler gelecek, kimler randevusuna gelmeyecek, kimler üzmek, kimler sevindirmek için elinden geleni yapacak bilmiyorum ama,

konu komşunun, üst kattaki hanımların, berber Adem'in, kasap Ünal'ın, Sardunya Tayfun'un, Dubonnet Hasan'ın akşama kadar "Into the Wild"'ın soundtrackini dinleyeceğini biliyorum.

Aşağıya sevgili Yasmina'dan Frost satırlarını -

onun da altına, 2 sene önce Pano'ma bulaşıp iflah olmamış "Into The Wild" satırlarını koyuyor,

ikinci yolda iyi yolculuklar diliyorum...

düş hekimi yalçın ergir

sabahın körü

(yasmina) ...

ŞİİR VE ÖYKÜSÜ ŞÖYLE:

6 Kasım 1894’te Amerikan şair Robert Frost (1874-1963) evini terk edip gurbete gitmek üzere yola çıkar.

“Ormanda yol ikiye ayrılıyor … ben az kullanılmış olanı seçtim…” dizelerini içeren ünlü şiiri The Road Not Taken'i yazan şair o zaman tam 20 yaşındadır; okuldan atılmış, âşık olduğu kız tarafından reddedilmiş, iş bulamamış, tek bir satır bile yayınlatamamış biri olarak çantasını toplar, Dartmouth’tan yola çıkar.

Hedefi Büyük Dismal Bataklığıdır. İç Savaş sırasında kölelikten kaçan zencilerin sığındığı bir bataklık-orman olan bölgede ördek avcılarıyla birlikte bir süre geçiren Frost, daha sonra annesinin yolladığı tren biletiyle tekrar evine dönecektir.

"bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben –
ben gittim daha az geçilmişinden,
ve bütün farkı yaratan bu oldu işte."

"Two roads diverged in a wood, and I -- I took the one less travelled by,
and that has made all the difference "


Two roads diverged in a yellow wood
and sorry I could not travel both
And be one traveller, long I stood
and looked down one as far as I could
to where it bent in the undergrowth;


Then took the other, as just as fair,
and having perhaps the better claim
because it was grassy and wanted wear;
though as for that, the passing there
had worn them really about the same,


And both that morning equally lay
in leaves no feet had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.


I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence
Two roads diverged in a wood, and I --
I took the one less travelled by,
and that has made all the difference



gidilmeyen yol

sarı bir ormanda ikiye ayrıldı yolum,
ikisinden birden gidemediğim ve yoldaki
tek yolcu olduğum için üzgün, uzun uzun
baktım görene kadar birinci yolun
otlar çalılar arasında kıvrıldığı yeri;
sonra öbürüne gittim, o kadar iyiydi o da,
ve belki çimenlik olduğu, aşınmak istediğinden
gidilmeye daha çok hakkı vardı; oysa
oradan gelip geçenler iki yolu da
eş ölçüde aşındırmıştı hemen hemen,

ve o sabah ikisi de uzanıyordu birbiri gibi
hiçbir adımın karartmadığı yapraklar içinde,
ah, başka bir güne sakladım yolların ilkini!
ama bilerek her yolun yeni bir yol getirdiğini,
merak ettim geri gelecek miyim diye.

iç geçirerek anlatacağım bunu ben,
nice yaşlar nice çağlar sonra bir yerde:
bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben –
ben gittim daha az geçilmişinden,
ve bütün farkı yaratan bu oldu işte.

çeviri: Selahattin Özpalabıyıklar

Onun bir başka şiirinden çok sevdiğim bir bölüm daha vardır...

"the woods are lovely , dark and deep ,
but i have promises to keep ,
and miles to go before i sleep ,
and miles to go before i sleep..."


"korular çok güzel, karanlık, derin,
ama verilmiş sözüm var benim,
ve uyumadan önce millerce yol gideceğim,
ve uyumadan önce millerce yol gideceğim...."