YAKIN'DA

Geçen haftalarda; ikmale kalmış - herkes sokakta oynarken, evde ders çalışan çocuklar gibiydim.

Özellikle öğrencilerin tatil zamanı, benim koşturmamın başlaması demekti. Hasta işleri, bir de öğlen tenisi dışında, her yerde iki araya sıkışmış - o bankadan, o muhtara, o belediyeden, o daireye uçuyordum.

Bu halimi bilen tatildeki bazı acımasız arkadaşlar da, cep telefonlarıyla havuz kenarlarından fotoğraflar gönderiyorlardı. 

** ** **

Aslında öyle bir tatile asla özenmeyeceğimi,

öyle haftalarca gazetelerdeki tur ilanlarını izleyerek değil,

bir hafta sonu ya da denk gelmiş bir iş günü

Yakın'a gitmek - akşama dönmek üzere

ıssız yollara düşüvereceğimi -

o yorgunluğa, o sıcağa, o bozuk yollara,

o bozkıra, o rüzgara, o kanatlara,

o doğal havuza, o apaçık büfedeki yemek molasına,

çok şeyin değeceğini benden iyi biliyorlardı:

Akçabayır  - Nallıhan

Yakın'daki Kızıl Gezegen'de.

kanatların altında rüzgarla,

radarsız, kornasız, kavgasız yollarda,

sırasız, 5 yıldızlı yemek molasında

tek başına; çişsiz havuz başında,

hafif korku, büyük hayranlıkla,

beyaz kalmış dostlarla,

sımsıcak yuvalarda,

mütevazı şartlarda,

gerçek afiyet ve gerçek iştahla...