|
|
Selamlar, Sevgi’ler…
Selamlar getirdim sana, ama Sevgi’ler orada; yorgun, mutlu ve umutlu.
Bütün Dünya’dan kaçmışlardı. Nefret, acımasız dikenleriyle onları her yerden kovalamış, alabildiğine yayılmıştı.
Hepsi korku içinde bir ülkenin küçük bir tarlasına sığınmışlardı; şimdi ne yapacaklardı? Nereye kadar saklanacaklardı? Nefret gelip onları burada da bulmaz mıydı???
** ** **
O ülke bizim ülkemizdi; o küçük tarla Ankara – Gölbaşı’ndaydı.
Sevgi çiçekleri (Centaurea Tchihatcheffii) Dünya’da “sadece o tarlada” açmaktaydı ve bir Düş Hekimi, Mayıs & Haziran aylarında onların dibine gidip yatmaktan, hayaller kurmaktan, hatta sadece bakmaktan çok mutluydu.
Ama sonunda Nefret onları bu güzel topraklarda da bulmuştu. Kim bilir, belki de yan tarladan haber uçurulmuştu?
Dört bir yandan tarlaya dalmışlardı; Sevgi kaçışmış ama kimi kırmızı, kimi pembe pileli etekleri hep sivri dikenlere takılmıştı.
Düş Hekimi gelen yıllarda hep hüzünle dikenli tarlaya bakmış, hayal kurmaya utanmış; dikenler içindeki sevgiyi fark edip bisikletinin lastiklerini patlatmasın diye sessizce oradan uzaklaşmıştı.
2014 senesinin 28 Mayıs’ında yine o küçük tarlaya gelmişti ve o kış orada Sevgi’nin muazzam bir meydan savaşı verdiğini ve pileli eteklerin acımasız dikenleri yendiğini anlamıştı.
Zıp - zıp zıplamıştı Düş Hekimi. Diplerine uzanmış; Sevgi de tüm sevgililere selamlarını yollamıştı.
** ** **
Gölbaşı’ndan Ankara’ya bir bisiklet yoldan değil, havadan uçarak geliyordu.
Sürücüsünün kolları yana açıktı; avuçlarından aşağıya Sevgi’nin tohumlarını saçmaya çalışıyor, indiği yerden bu satırları yazıyor –
arada durup camdan baktığında, rüzgarda tohumların artarak uçuştuğunu, önlerine katılmış kuru dikenlerin yuvarlanarak uzaklaştığını görüyordu…
düş hekimi yalçın ergir |
