Bir Bardak Su İçme Şenliği...

Bir belediye başkanı olursam büyüyünce; ilk işlerimden biri:
“Bir Bardak Su içme Şenliği” düzenlemek olacak.

Suyu bizim arkadaşlar getirecek en temiz pınarlardan; en sade bardaklar dizilecek meydana, yeni yapılmış çeşmelerin başına.

Kollarına girilerek getirilmiş yaşlılar oturtulacak en ön sıraya, eski şarkılar çalarken o sırada, sonra da gençlerin şarkıları çalacak ardı ardına ve herkes birbirinin bardağını dolduracak, o unutulmayacak öğle sıcağında.

Bütün ahali gözlerini kapatıp, kana kana içecek bir bardak suyunu; her damlanın değerini bilip, şükrederek ve bir bardağı bin yılda bitirerek.

O bin yıl süresince akıllara:
bir ameliyat, bir tetkik öncesi, suyun tükendiği bir yürüyüş öğleni, bir Haziran iftarı ikindisi, bir doğal felaket neticesi, çıkılmaz ya da girilmez bir ortam hapsi, kimsesiz bir hastalık, seruma bağımlılık,
ya da bir milyon başka neden ile, o tarifsiz:
“su içememek” duygusu gelirken.

Bir bardak su içebilmekten daha büyük mutluluk:
“Bir bardak suyu afiyetle hep birlikte içebilmek…” iken…

Belki en başta alay edilecek bu şenlik -
bir süre sonra Dünya’ya örnek olacakken;
binlerce “sevgiye, birlikteliğe susamış” çorak ruh,
şenliğimize gelecekken
ve kol kola girilmiş mütevazı meydanda,
şarkılara yudum yudum eşlik edecekken…

DÜŞ hekimi yalçın ergir http://www.ergir.com

çatlamış dudaklar - çatlamış yürekler / 2015