gidiş:

Az sonraki tahmini diyalog (elde gitar; lise kapısındaki güvenlik görevlisi ile):
- İyi günler, ben Dr. Yalçın Ergir; konuk konuşmacıyım, öğrencilere Ortodonti’yi tanıtacaktım...
- Kardeşim; uğraştırma bizi...

11. ve 12. sınıflar ile 107 yaşından gün almamışlara;
gelecekte seçebilecekleri bir meslek ile tanıştırma -
içeri alınırsam, fotoğrafları akşama...

dhye

 

2058 senesinde; mezun olduğu liseye meslek tanıtımına gitmiş bir ortodontist, evine döndüğünde bu solamamış sayısal fotoğrafa da bakacak.

Yaşamının en yapmacıksız, en kendisi gibi olabildiği, en hesapsız dostlukları kurabildiği döneminde çekilmiş bu fotoğrafta; 
dikenli yolların en başındaki gülümseyen suratları özlemle inceleyecek

ve kendi 5 görselinin kolajını yaparken o günün teknolojisinde; 
insanların en büyük ihtiyacı hala sevgiyse, sol alttaki görüntü hiç değişmeyecek.

Hayatın her okulunun sonsuza dek öğrencilerine, Başak Ulusoy’a, TED Ankara Koleji Mezunları İzleme Komisyonu Ailesine, vefakar asistanlarım Şaziye Karakuş ve Ebru Tanrıkut’a çok teşekkürlerimle...

yalçın ergir

Tişörtün Öyküsü:
Bu tişörtü geçen hafta Liverpool’dan dostum Elif Dağlı Güner ve Murat Güner gönderdi; çünkü artık benim “resmi kıyafetim” haline gelmişti.

Geçen sene onların nikah şahidiydim. Nikah çok şık bir ortamda olacaktı ve çantamda tiril tiril beyaz gömlek ile hiç takılmamış bir kravat vardı. Uçakta kırışmasınlar diye, üzerime gündelik Beatles tişörtümü giymiştim.

Ve oraya vardığımda, aynı şarkılarla büyümüş Elif ve Murat ile kucaklaştığımda;
nikah masasında kendim gibi, beni öyle bildikleri, öyle sevdikleri gibi -
göğsümde: “Love me do...” diyenlerle oturmam gerektiğini hissediyordum 
ve kılık değiştiremiyordum.

Bu yüzden de:
- Adamdaki medeni cesarete bak; nikaha tişörtle gelmiş... diye takılan liseden/üniversiteden arkadaşlara:
- Asıl sizdeki medeni esarete bak; nikaha bir başkası olarak gelmişsiniz... diyordum.

Yakında “kravat zorunludur, blucinle girilmez!!” uyarılarının yerine:
“size en yoğun duyguları yaşatmış bir müzik tişörtü zorunludur!” satırlarını görebilmeyi umuyorum.

Bu öğlenki paylaşımımda; “öğrenci bilgilendirmelerinde hep TED’i seçmemdeki neden”i soran sevgili düş ortağıma bir bilgi notu olarak: TED Ankara Koleji, yaşam boyu sürecek öğrenme, üretme ve paylaşma duygularımın yeşerdiği aile ortamım – ayrıca bu bilgilendirmeleri, dünyama kollarını açan, başta üniversiteler olmak üzere – her eğitim ortamında yapıyorum da: http://www.ergir.com/konferanslar.htm
sevgiler - dhye