Sevgili Facebook;
bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın teşekkür ederim.
Beğen’eceğini umduğum bir duygumu sen de olmasan, kiminle
paylaşabilirdim?
Anladım ki; “Duygular” da, “Banknotlar” gibi zamanla tedavülden
kalkıyorlar.
Eski bir şarkı dinliyorum zaman zaman:
“Bir gün olsun unutunca, dışımda kalıyorsun; oysa seni düşününce,
içime sığmıyorsun…” diyor sözleri.
Yeni şarkılarda bulamıyorum bu sadeliği, bu sıcaklığı, bu içtenliği.
Prim yapmıyor; alanı da yok, satanı da. Her şey:
en kısa yoldan… en az emekle… en çok kazançla… sanki.
Yine de, hala duygularıyla yaşayanların kaldığını;
sattıkça değil, saçtıkça çoğaldıklarına inanıyorum.
Teşekkürler sevgili Facebook;
şifremi girip seni de arkadaş ekliyor -
sepet sepet yumurta, sakın beni unutma;
unutursan küserim, mesajlarımı keserim... diyorum.
düş hekimi yalçın ergir
https://open.spotify.com/track/7s0Gks4EJNHYVgAuzr8rPK
https://youtu.be/7CVfzEFbynQ
|