İlk kulaçlar; ilk "Son Satırlar"...

Ankara yazıları yazan, Ankaralı yazar Öykücü Can Özoğuz haber vermişti;

Ankara yazıları yazan, Ankaralı yazar Bige Güven Kızılay'ın imza günü olduğunu -

Ankara yazıları yazan Ankaralı yazar Düş Hekimi Yalçın Ergir'e.

- Yalçın Abi hoş geldin...

Ben de çok hoş, çok sıcak bulmuştum sevgili Bige'yi, imza günündeki ilk karşılaşmamızda (daha önceden birbirimizi okuduğumuzu bilsek de sosyal medyada).

Bu karşılaşma aldı beni götürdü ilk kitabımın çıktığı yıllara;

yayınevinin verdiği telif ücretiyle döviz bürosuna koşuşuma,

arkasında Küçük Prens çiziminin olduğu 50 Fransız Frangı alışıma, onu sonsuza kadar Milyar Dolar'a değişmeyecek oluşuma.

Ve ilk kitabın arkasındaki "son satır"lara;

ilk satırdaki yaş değişse de -

hep aynı heyecana.

2017'de aşağıda, bambaşka bir platformda paylaşırken -

nice son satırlara, nice değişmez, iadesiz,

treni kaçmış duygulara...

düş hekimi yalçın ergir

aralık 2017 / dışarıda kar yağarken, sıcaklık "sıfır altı"yken, 06 ankara

** ** **

İlk Kitabın arkasındaki "Son Satırlar":

Ben diş hekimi – düş hekimi Yalçın Ergir. Kırk altı yaşında bir çocuğum.

Ankara doğumluyum. Memur bir babanın, öğretmen bir annenin çocuğu olarak, dadısız, kreşsiz, kurssuz, bilgisayarsız, kendim gibi özgür bir sürü çocukla, Maltepe Camii civarında sakat kalmadan büyüdüm.

Kömürlüklerin üstünde, hallaçların, bohçacıların, macuncuların arasında internetsiz dünyaları keşfettim.

Ne bir okul servisi bildim, ne Beta mikrobu, ne de Anadolu Lisesi sınavı.

Şahit oldum, benden önceki kuşağın aşkına, Beatles’a, Moğollar’a, Kızılay’da voltalara.

Umutlara, sevgilere, Zafer Celasun’a, saklambaça, plaklara, Anadol’a, tornete, çizgili naylon topa, Camoka’ya, Teksas’a, açık hava sinemalarına, frigo buza.

Derken geldi sevda, diş hekimliği - Ortodonti, yolculuklar, yeni dostlar, düş hekimliği, yazılar, yazılar...

Şimdilerde hala tren raylarının üzerinde para eziyor, garip imalatlar yapıyor,

çok uzaklarda olmayan küçük mutlulukları keşfetmeye çalışıyor

ve bir okyanusa ilk kulaçlarımı atıyorum...

mayıs 2000 / ankara