50'lerin, 60'ların,
masumiyet yıllarının,
bir eşsiz dönemin
ve
"evet; sevdik..."
müzikli sunumumuzun ardından...
Bu dinamik bir sayfa olacak;
sürekli yeni fotoğraflar, yeni yazılar
eklenecek,
ama teşekkür etmek için hep acele etmek
gerek.
İlk yazacağım:
hayatım boyunca benim de, Leyla
Çolakoğlu'nun da unutamayacağımız bir geceden,
yani, 13 Ekim 2009 tarihinde Ankara
Üniversitesi Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi'nin
tek kişilik yer kalmamış Farabi
Salonu'nda, her yaştan bütün çocuklarla "hep birlikte"
ve müthiş bir coşkuyla "Kırlara Doğru"yu
söylediğimiz,
hepimizin gerçekten o an koca bir
ailenin çocukları olduğumuz,
bitiminde, nasıl ağladıklarını, nasıl
güldüklerini, nasıl duygulandıklarını anlatan
yüzlerce dost ile tarifsiz bir şekilde
kucaklaştığımız,
"Evet; Sevdik..."ten sonra yazılabilmiş
bu satırlar olacak.
Aşağıdaki ilk fotoğraf ise, Farabi
Salonu yavaş yavaş dolarken,
perdeden bir casus gibi sadece fotoğraf
makinemi çıkartarak ve ne çektiğimi göremeden çektiğim bir kare: |