fonda çalan: eve dönüş - cengiz onural
Geç kalmıştım; koşar adımlarla muayenehaneme gidiyordum.
Oradaydılar;
bir bahar akşamı olmasa bile, bir kış sabahı
Karum'un önünde hatıra fotoğrafı çektiriyorlardı.
Sanki 1960'ların siyah beyaz bir aile albümünden düşmüşlerdi.
Aklıma elinden fotoğraf makinesini düşürmeyen babam,
aynı oradaki küçük kız gibi ayaklarını çapraz tutan ablam,
her zaman sade ama hep şık annem gelmişti.
Durdum;
ben de onların fotoğrafını çektim.
Aslında o küçük çocuğu çeken değil,
o küçük çocuk bendim.
Babası bana mesaj gönderecek,
ben de onlara bu fotoğrafı gönderecektim.
Koşar adımlarla uzaklaştım;
bugün beni yakalamadan,
Bülten Sokak'a varmalıydım...
düş hekimi yalçın ergir