belgesel:

ANKARA PALAS

bir Ankara Sarayı'nın ilk yılları...

http://www.ergir.com/2012/Ankara_Palas.htm

-  bu bir mahalle masalıdır -

SONSUZ SAKLAMBAÇ

1950’ler, 1960’lar dünyaya gelinebilecek en torpilli yıllardır.

Hele bu ülkede,

hele Ankara’da dünyaya gelenler,

gerçek dostluklarla, basit ama gerçek oyunlarla

çocukluğunu çocuk gibi geçirenler daha da şanslılardır.

Biz bir iş yaptık; 

ne yapabileceğimizi bilmeden kolları sıvadık.

Adı: “evet; sevdik…” olan,

o muhteşem masumiyet döneminden,

o masmavi okyanustan birkaç damlayı anlatan,

kimisini besteleyip, kimisine de söz yazarak,

o zamanların Yeşilçam filmi gibi bir

“Müzikli Sunum” hazırladık

ve Atlantis gibi kaybolmuş bir dünyaya,

büyüklerin içindeki sonsuz saklambaçta,

çook uzaklara saklanmış o çocuğa ulaştık.

Önce dizlerimizin bağı çözülerek Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Farabi Salonu’nda sahneye çıktık.

Ardından Orta Doğu Teknik Üniversitesi - Kemal Kurdaş Salonu, TED İstanbul  Koleji, Ankara Koleji derken kendimizi onca dünya devi eser arasındaki bir “Mahalle” ortamında -

T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı,

Ankara Devlet Opera ve Balesi,

2009 – 2010 Sanat Sezonu Programı’na alınmış;

“Evet; Sevdik…”i, Operet Sahnesi’nde 3 temsil sergilerken bulduk.

Bu masumiyet dönemi detaylarını paylaşmak için çıktığımız yolculukta,

o muhteşem dönemin koca çocuklarıyla hiç ummadığımız yoğunlukta bir ilgiyle,

hep dolu, hep coşkulu salonlarda kucaklaştık.

Aşağıdaki fotoğraflar yolculuğumuzun duraklarından kareler.

Evet; Sevdik…’mi daha çok şey anlatıyor,

yoksa bu görüntüler mi bilemiyoruz –

ama bir zamanlar birbirini çok sevmiş bunca insanı, o kamyonun kasasında,

büyük bir özlemle yeniden bir araya getirebildiğimizi artık çok iyi biliyoruz:

Bu sunumumuz sokağa çağıran bir parolalı ıslıktır.

O kamyonun kasasında bekliyoruz;

mandalina kabukları ceplerimizde.

Yıllar geçse de, acıları bilsek de,

hep aynı sevgiyle…

soprano leyla çolakoğlu & düş hekimi yalçın ergir