> Heyecanlıydım; Sevgiyi zarfa koyarken. Eski usulle kapattım zarfın ağzını 84 yürek koymuştum içine.Düştüm yollara içimde müthiş bir sevinç vardı. Beykoz yokuşunu çıkarken sessizce şarkı söylüyordum.....
> Yanımdan gelip geçenler bakıyorlardı suratıma bilmiyorlardı ki çantamda tam 84 yürek taşıyordum, yalnız değildim ki...
> Beni aileye götürecek kişi ile buluştum, resimdeki karlı yola girdik ve kapıyı çaldık...Kalbim duruyor sandım.Anne açtı kapıyı güleryüzüyle.... İçerideki soğuğa rağmen sıcacık kalpli bir anne....
> Odaya girdiğimizde Atakan koltukta oturuyordu ayağa kalkmak istedi kalkmasını engelledim.Sarıldım boynuna öptüm tatlı yanaklarından.Daha önce hiç tanımadığım, tanışmadığım birine bu kadar sevgi duyduğumu hatırlamıyorum.
> Atakan 15 yaşında Lise 1 öğrencisi hastalığı dolayısıyla hiç bir okulun kabul etmediği sonunda babacığının çabalarıyla Beykoz köylerinden olan Akbaba Lisesine kaydı yaptırılmış bir öğrenci......Zeki mi zeki Tatlı mı tatlı...Doğuştan olan hastalığına aldırmadan yaşama dört elle sarılmış. Atakan'a sevgi zarfını verirken tüm olanları anlattım.Sonra resimler çektirdik onunla.....
> 21 yy. masalında sende olacaksın dedim, yani masalımızın son kahramanıydı Atakan...
> Okuluna annesinin sırtında gelip giden, yazı yazamamasına rağmen her anını okulda geçirmek isteyen Atakan'a düşlediği bir şeyi sordum. Kafamdan geçen yanıtlar Top, Araba, Koşmak, Zıplamak v.s.
> Atakan hastalığı ile yaşamaya o kadar alışmış o kadar mutlu ki Bana: "Akülü Tekerlekli Sandalye" dedi. Elim olur o benim tutarım, Ayağım olur koşarım. Kornası da olsun gezerim tüm Beykoz'u..........İçim yanıyordu her gözüne bakışımda. Ah ulan dedim ben nasıl bir fanusun içerisinde yaşıyormuşum Japon balığı gibi neden görmedim Atakan'ı daha önce, çok kızdım kendime...Bu sevgi dolu bakan iki göz değiştirmişti tüm düşüncelerimi....
> Anlayacağınız hem mutlu hem de mutsuz ayrıldım odaları soğuk ama kalplerindeki sevgiyle birbirlerine sımsıkı bağlanmış olan bu ailenin yanından....
> Beykoz yokuşunu çıkarken söylediğim şarkı yerini gözyaşlarına bırakmıştı. Yağmur yağıyordu görmedi hiç kimse...
> Sevgiler Pınar....