John Lennon’un öldürüldüğünü radyodan duymuştum. Ardından Imagine çalmaya başladı.

Ders çalışıyordum. Bombok olmuştum. İçimden bir telin koptuğunu hissettim. İnce Mi telim kopmuştu.

Kalın, malın, bir Mi telim daha vardı; idare ettim yıllarca.

Ama bu sefer La telim koptu, akordum bozukdu, şarkım sustu. "Dark Horse" George Harrison öldü...

Tanrı’ya:  

"...

Seni gerçekten görmek istiyorum

Seninle gerçekten beraber olmak istiyorum

Ve bu çok uzun bir sure almayacak..."

diyordu “My Sweet Lord” şarkısında; uzun bir süre de almadı...

Bir ilkyaz sabahı evlerimizden çıkacağız. 

Pırıl pırıl gökyüzü karşılayacak bizleri.

Ardımızda uzuuun, soğuk, belki de yalnız geçmiş kış;

güneşi selamlayacağız.

Karlar erirken, "güneş, güneş, güneeeş" diye  bağıracağız.

Belki elimiz cebimizde, dudağımızda bir ıslık yollarda  dolaşacağız.

Artık kış başlıyor. Ardından bahar gelecek.

Herşey yolunda olacak, yüzler yine gülecek.

Güneşi hep birlikte karşılayacağız...

Birgün, mavi mavi gökyüzüne değeceğim

Bunu biliyorum, buna eminim

Orada yalnız olmayacağım

Orada hiçbirimiz yalnız olmayacağız

Mavi olacak ellerimiz

Mavi mavi dünyaya bakacağız

Mavi mavi, masvavi gökyüzünden

Hare Shwara'na, Tashna Shrivi'ne, Guri Nava'na, Hare Krishna’na  selam...

** ** **  

Geçenlerde yazdığım bir yazı; “Here Comes The Sun”un George Harrison'u anısına,

gitarım usulca ağlarken...

“DARK HORSE” GEORGE HARRISON & DAVULCU

“Dark Horse” George Harrison’un “My Sweet Lord”unu bilir misiniz?

Usul usul “My Sweet Lord” çalıyor ve takıldım kaldım sözlerine. Garip bir sessizlik içerisinde,

şarkının sonundaki Guru isimlerini dinliyorum. Ne garip adamdır bu George Harrison; neler var

onun hakkında söylenecek.

Beatles’ından, LSD triplerine;

sitarla, sonra da Maharishi Mahesh Yogi’yle tanışmasına

Eric Clapton ile; ortak şarkılarına (“While My Guitar Gently Weeps”), ortak karılarına

(Pattie Boyd – Eric Clapton’un “Wonderful Tonight”ı; George Harrison’un “Something”i Pattie

için bestelenmiştir, ortak konserlerine (1992 - Japonya konseri)

Traveling Wilburys’den, gırtlak kanseriyle mücadelesine,

1999 da, evinde on yerinden bıçaklanırken; bıçağın kalbini sıyırıp geçmesine kadar...

“My Sweet Lord’u ve Frank Sinatra’nın ‘en güzel aşk şarkısı” olarak nitelediği “Here Comes The Sun”

çalıp duruyor; üçbinyüzmilyontrilyonuncu kez…

George Harrison, Spice Girls için; “...iyi yanları; izlerken, duymasanız da olur” demişti. Haklıydı belki;

ama U2 için söylediği; “... 30 sene sonra; kim hatırlayacak bu egocentricleri?” sözüne cevap veriyorum:

- ben !

“Dark Horse”un; her firsatta Beatles’dan ilham aldıklarını söyleyen Oasis’e yönelttiği acımasız;

“süprüntü” eleştirisine de katılamıyorum ki; aynı Oasis; muhteşem parçaları “Wonderwall”u;

Harrison’un “Wonderwall” albümünden esinlenerek yapmıştı).

Harrison’un, “Wonderwall” albümü; Hintli sitarcı Ravi Shankar’in etkisine girdiği döneme rastlar.

Guru Maharishi Mahesh Yogi’nin etkileri ise; 1999 da, bıçak kalbini sıyırıp geçerken,

“Hare Krishna”- “Hare Krishna” diye bağırtacak kadar uzun sürmüştür.

“Dark Horse” George Harrison ‘un “My Sweet Lord”unun yer aldığı “All Things Must Pass” albümünün

“Art of Dying” parçasında; George Harrison, congo çalması için genç bir yeteneğe şans tanımıştı.

Daha önce çevrilmis Beatles’in “A Hard Day’s Night” filminde de figüranlık yapmış olan bu genç;

şansını öyle iyi kullandı ki; oniki ay sonra artık Genesis topluluğunun davulcusuydu.

Bu gencin ismi Phil Collins’di.

Phil Collins yıllar sonra; George Harrison’un karısı Pattie’yi elinden alan Eric Clapton ile

“I Wish It Would Rain Now”u söyledi.

Collins, 1980’lerde tam bir kasırgaya dönüştü. Hatta 1985 de; Bob Geldof’un Afrika’daki açlar için

düzenlediği; aynı anda hem İngiltere’de, hem de A.B.D.’nde gerçekleştirilen unutulmaz “Live Aid” konserinde, 

önce Londra - Webley Stadyumu’ndaki konserin başında “Against All Odds”u söylemiş;

daha sonra Concorde’a atlayıp ses duvarını aşarak; sesini A.B.D. – Philadelpia - JFK Stadyumu’ndaki

nefeslerini tutmuş onbinlere, ekran başındaki milyonlara “Against All Odds”u söylemistir.

...

Nasıl yürüyüp gitmene;

Hiç iz bırakmadan terketmene izin verebilirim

Burada durmuş, her nefesi seninle alırken?

Sen; beni gerçekten bilen tek kişisin...

...bir de bana şimdi bak

(Bu konser; iddia ediyorum: 20. yüzyılın EN BÜYÜK KONSERİDİR )

“Buster”, “And The Band Played On” filmlerinin unutulmaz oyuncusu Collins’in, şu kısacık yaşama

sığdırdıklarından birisi de “Tarzan” çizgi filmindeki “You’ll Be In My Heart” ile aldığı Oscar'dır.

Yllar sonra; Londra’da “Amerikan Müzik Ödülleri” töreninde, Paul Mc Cartney’e ödülü verilmektedir;

- “A Hard Day’s Night” filminizde figürandım. Tiyatroda çığlık atan gençlerdendim

- Gerçekten mi Phil?

Rock davulcusunun, Jazz davulcusuna dönüştüğü son yıllarda, 50 yaşındaki Collins; İsviçre’de, kendisinden

21 yaş küçük, davulcuya kaçmış üçüncü eşi ve bu sene dogan oğluyla harıl harıl, bitmek tükenmek bilmeyen

üretimlerine devam etmektedir.

“32. Motreaux Jazz Festivali”nin çizgi filmleri anımsatan, sıcacık bir grafik tasarım olan resmi posterini,

bilin bakalım hangi ARTist çizmiştir?  

Ramazan ayında posta kutularına atılan el ilanlarını değil ;  kültür ve sanat dünyasının kalbinin attığı

Monteux Sergi Sarayı’nın girişinde yer alan, Igor Stravinsky ve Miles Davis portrelerini,

bilin bakalım hangi figüran,

hangi davulcu çizmiştir?

Bir de ona şimdi bakın...

düş hekimi yalçın ergir  http://www.ergir.com  

** ** **

George Harrison ile ilgili, Eric Clapton’lu “Pattie” Yazısı, Harrison'un Pattie ile fotoğrafları:

http://www.ergir.com/saatli/PATTIE.htm

Wembley konseri ile ilgili yazi:

http://www.ergir.com/saatli/13Temmuz.htm