Bu akşam kimimiz otomobilin kaportasına oturmuş, kimi paçası kıvrılmış kotuyla duvarda, kimi külahında çekirdekle ayakta (ve yerler silme çekirdek kabuğu içinde), mahallede sohbet var.

 

(Tabii bir de akşam akşam sokağa çıkmak için izin alamayıp: “Banyo yaptım…”, “Halamgiller gelecek…”    vs.

diye evde kalan arkadaşlar da olacak)

 

Konumuz ciddi ciddi, her telden "Ayrılıklar".

 

 

Afişte: “SEYİRCİ GİREMEZ!” demiştik ya;

kapı herkes girdikten sonra kilitlenecek:  “KİMSE ÇIKAMAZ!”   

 

O eski çocukluk şarkıları en bet seslerle söylenecek!

(öyle ki Cenap da katılırsa koroya, herkes susup ona bakacak)

 

En sonunda mümkün mü cıvıtmamak? Söylerkeeen, söylerkeen, çadırın üzerine artık “şıp diye” değil,

elbette:

şıp,

şıp,

şıp,

şıp…

 .

diye damlayacak...

 

Akşam, mahallede görüşmek üzere…

 

http://www.ergir.com/ayrilirsin_ayrilirsin.htm

 

 

müzikli sunum sonrası:  http://www.ergir.com/hadi_bi_sarki_daha_soyleyelim.htm

 

 

http://www.ergir.com