bir sürü asker koymuştum.
İzin vermiyordum topraklarıma girilmesine.
Sen öyle masum ve sade bir ritimle,

bir halk oyununun otantiğinde girer gibi girdin ki,
Öyle bir çayda öyle bir çıra yaktın ki içimde,

helal olsun dedirterek kendine,
’’Tamam" dedim, "Buyursun girsin ömrüme..".

Hoş geldin.
Gelir gelmez yağmur yağdı farkındayım.
Allah'ın hikmeti işte.
Elimizde olmaz bazen her şey.
Yada bahane ederiz işte böyle.
Aslında bulamaz mıydım bir şemsiye?
Bal gibi de bulurdum da, işime gelmedi.
Özlemişim yağmurda ıslanmayı.
İyi de geldi bu serinlik yangınına yüreğimin.
Çayın çağladı da çıralarım zor söndü ama,
Sen gelmeseydin istemezdim yağmur falan yağsın.
Sen girdin ya o kapıdan içeri,

değil yağmur taş yağsa koymaz artık.
 

Hoş geldin.
Simdi geç otur bakalım şöyle köşesine

alnımdaki çizgilerin.
Artık nasıl olduğunu biliyorum,

telaş etmiyorum farkındaysan.
Gençliğimde bende bir telaş,

her gelen memnun olsun diye yer açardım da,
Her giden bir çizgi daha atar giderdi alnıma.
Şimdi bana kırış kırış gelen alnıma,

bir çizgi de sen atacaksın anlaşıldı.

Hoş geldin.
Boş ver adını, gözlerini göster bana.
O çizgiler boşuna olmadı.

Gözlerine baksam anlarım derdini,

üzme kendini.

Hoş geldin.
Bil ki bir kere girdin mi o kapıdan,

bu hudutlar bırakmaz adamı.
Artık benden biri olur çıkarsın.
Tehlikelidir ama zevklidir benden biri olmak.
Benden olmak, benimle ıslanmak demek.
Eğlenirken zatürre olmayı da

göze alabilmek demek.
Ama ağlarsan gecenin bir yarısı,
Kaf Dağı'nda bile olsa kopup gelecek

bir omuz demek

Gel otur yanıma...

Koray Sıpçıkoğlu   (Kanar mı Balığın Yarası?)

( devamı: http://www.ergir.com/zemin_acilis.htm  adresindedir)